მოსეს კურთხევები და წყევლა მეორე რჯულში

მოსე დაახლოებით 3500 წლის წინ ცხოვრობდა და მან დაწერა ბიბლიის პირველი ხუთი წიგნი. ჩვენ მათ ხუთწიგნეულს ანუ თორას ვუწოდებთ . მისი მეხუთე წიგნი, მეორე რჯული , შეიცავს მის ბოლო განცხადებებს, რომლებიც მან სიკვდილამდე ცოტა ხნით ადრე დაწერა. ეს იყო მისი როგორც კურთხევა ისრაელის ხალხის – ებრაელების – მიმართ, ასევე მისი წყევლა. მოსემ დაწერა, რომ ეს კურთხევები და წყევლა ისტორიას ჩამოაყალიბებდა. ყველა ხალხმა, და არა მხოლოდ ებრაელებმა, ყურადღება უნდა მიაქციონ მათ. ამიტომ მან ეს დაწერა თქვენთვის და ჩემთვის – დასაფიქრებლად. სრული კურთხევები და წყევლა განხილული აქ არის. ქვემოთ შევაჯამებ ძირითად პუნქტებს.

მოსეს კურთხევები

მოსემ დაიწყო იმ კურთხევების აღწერით, რომლებსაც ისრაელები მიიღებდნენ, თუ რჯულს დაემორჩილებოდნენ. მან სჯული წინა წიგნებში მოგვცა, რომლებიც ათ მცნებას მოიცავდა. კურთხევები ღვთისგან იყო და იმდენად დიდი იქნებოდა, რომ ყველა სხვა ერი მის კურთხევას აღიარებდა. ამ კურთხევების შედეგი იქნებოდა:

‘და დაინახავენ ქვეყნის ყველა ხალხები, რომ უფლის სახელია შენზე დარქმეული, და შეეშინდება შენი. ‘

რჯლ. 28:10

… და წყევლები

თუმცა, თუ ისრაელები არ დაემორჩილებოდნენ მცნებებს, მაშინ მიიღებდნენ წყევლას, რომელიც შეესაბამებოდა და ასახავს კურთხევებს. სხვა ერებიც იხილავდნენ ამ წყევლას, რათა:

‘და იქნები საფრთხობელად, იგავად და სასაცილოდ ყველა ხალხს შორის, რომელთანაც მიგიყვანს უფალი. ‘

რჯლ. 28:37

და წყევლა ისტორიაში გავრცელდებოდა.

‘და იქნება შენზე და შენს შთამომავლობაზე ნიშნად და სასწაულად უკუნისამდე. ‘

რჯლ. 28:46

მაგრამ ღმერთმა გააფრთხილა, რომ წყევლის ყველაზე უარესი ნაწილი სხვა ერებიდან მოვიდოდა.

‘და მოგისევს უფალი ერს შორიდან, ქვეყნის კიდიდან. არწივივით დაგაცხრება ხალხი, რომლის ენას ვერ გაიგებ,

თავხედი ხალხი, რომელიც მოხუცს პატივს არა მიაგებს და ყრმას არ შეიწყალებს.

და შეჭამს იგი შენი საქონლის შობილს და შენი მიწის ნაყოფს, სანამ არ მოისპობი ისე, რომ არ დაგიტოვებს არც მარცვლეულს, არც ღვინოს, არც ზეთს, არც შენი მსხვილფეხა პირუტყვის, და არც შენი წვრილფეხა პირუტყვის ნამატს, სანამ არ დაგღუპავს. და შეგავიწროვებს ყველა შენს კარიბჭეში, სანამ არ დაგიმხობს მაღალ და მაგარ გალავნებს, რომელთა იმედიცა გაქვს, მთელს შენს ქვეყანაში. და შეგავიწროვებს ყველა შენს კარიბჭეში, მთელს შენს ქვეყანაში, რომელიც მოგცა უფალმა, შენმა ღმერთმა. ‘

რჯლ. 28:49-52

ცუდიდან უარესისკენ წავიდოდა.

‘და როგორც ხარობდა უფალი თქვენს გამო, როცა სიკეთეს გიკეთებდათ და გამრავლებდათ, ასევე გაიხარებს უფალი თქვენზე, როცა დაგღუპავთ და მოგსრავთ და აღმოიფხვრებით იმ მიწიდან, რომლის დასამკვიდრებლადაც მიდიხარ.

და გაგფანტავს უფალი ყველა ხალხში ქვეყნის კიდიდან ქვეყნის კიდემდე, და დაემსახურები იქ სხვა ღმერთებს, რომელთაც არ იცნობდით შენ და შენი მამები – ძელსა და ქვას.

და ამ ერთა შორისაც ვერ დამშვიდდები, და არ ექნება მოსვენება შენი ფეხის ტერფს, და მოგცემს უფალი იქ აფორიაქებულ გულს, თვალთა კლებას და სულის ჭმუნვას. ‘

რჯლ. 28:63-65

ღმერთმა დაადგინა ეს კურთხევები და წყევლა მასსა და ისრაელებს შორის დადებული აღთქმით (შეთანხმებით):

‘ რათა შეხვიდე უფლის, შენი ღმერთის, აღთქმაში და მის ფიცში, რომელსაც უფალი, შენი ღმერთი, გიდებს დღეს, რათა დაგაყენოს დღეს თავის ერად. და თვითონ შენი ღმერთი გახდეს, როგორც გითხრა და როგორც შეჰფიცა შენს მამებს: აბრაამს, ისაკსა და იაკობს. და მხოლოდ თქვენთან როდი ვდებ მე ამ აღთქმას და ამ ფიცს, არამედ იმათთანაც, ვინც ჩვენთან ერთად დგას დღეს აქ უფლის, ჩვენი ღმერთის, წინაშე და იმათთანაც, ვინც ჩვენთან ერთად არ არიან აქ დღეს. ‘

რჯლ. 29:12-15

სხვა სიტყვებით რომ ვთქვათ, ეს აღთქმა სავალდებულო იქნებოდა შვილებისთვის, ანუ მომავალი თაობებისთვის. სინამდვილეში, ღმერთმა ეს აღთქმა მომავალ თაობებს – როგორც ისრაელებს, ასევე უცხოტომელებს – დაუდო.

‘ და იტყვის მომავალი თაობა, თქვენი ძენი, რომელნიც თქვენს შემდეგ გაჩნდებიან, და უცხოელი, რომელიც მოვა შორეული ქვეყნიდან და იხილავს ამ ქვეყნის წყლულებს და მის სნეულებებს, რითაც დაასნეულა იგი უფალმა: გოგირდი და მარილი, ნახანძრალი – მთელი ქვეყანა. არ დაითესება და არ აღმოცენდება მასში არც ერთი ბალახი, როგორც დაიქცა სოდომი და გომორა, ადმა და ცებოიმი, ქალაქები, რომლებიც დააქცია უფალმა თავისი რისხვითა და თავისი წყრომით“. და იტყვის ყველა ხალხი: „რისთვის მოექცა უფალი ასე ამ ქვეყანას? რის გამო იყო ეს დიდი რისხვა?“ ‘

რჯლ. 29:22-24

და პასუხი იქნება:

‘ და იტყვიან: „იმისათვის, რომ მიატოვეს უფლის, თავიანთი მამების ღმერთის, აღთქმა, რომელიც მან დაუდო მათ, როცა ეგვიპტის ქვეყნიდან გამოჰყავდა, და წავიდნენ და ემსახურნენ სხვა ღმერთებს, და თაყვანი სცეს მათ, ღმერთებს, რომელთაც არ იცნობდნენ და რომლებიც უფალს არ უწილხვედრებია მათთვის. და აღიგზნო რისხვა უფლისა იმ ქვეყანაზე, რათა მიევლინა მასზე მთელი წყევლა, რომელიც ამ წიგნშია ჩაწერილი. და განდევნა ისინი უფალმა მათი მიწიდან რისხვით, მძვინვარებითა და დიდი წყრომით. და გადაყარა სხვა ქვეყანაში, როგორც ეს დღეს არის. ‘

რჯლ. 29:25-28

მოხდა თუ არა კურთხევა და წყევლა?

მათში არაფერია ნეიტრალური. კურთხევა სასიამოვნო იყო, მაგრამ წყევლა – უკიდურესად მკაცრი. თუმცა, ყველაზე მნიშვნელოვანი კითხვა, რომელიც შეგვიძლია დავსვათ, არის: „მოხდა თუ არა ეს?“ პასუხის პოვნა ძნელი საპოვნელი არ არის. ძველი აღთქმის დიდი ნაწილი ისრაელების ისტორიის ჩანაწერია და აქედან შეგვიძლია დავინახოთ, თუ რა ხდება მათ ისტორიაში. ასევე, გვაქვს ძველი აღთქმის გარეთ არსებული ჩანაწერები, ებრაელი ისტორიკოსებისგან, როგორიცაა იოსებ ფლავიუსი , ბერძნულ-რომაელი ისტორიკოსებისგან, როგორიცაა ტაციტუსი და აღმოვაჩინეთ მრავალი არქეოლოგიური ძეგლი. ყველა ეს წყარო ემთხვევა ქმნის ისრელისა და ებრაული ისტორიის თანმიმდევრულ სურათს. გადახედეთ ამ ისტორიიის შეჯამებას – აქ წაიკითხეთ და თავად შეაფასეთ, ახდა თუ არა მოსეს წყევლა.

მოსეს კურთხევებისა და წყევლის დასკვნა

მაგრამ მოსეს ეს გამოსამშვიდობებელი სიტყვა წყევლით არ დასრულებულა. ის გაგრძელდა. აი, როგორ გამოიტანა მოსემ საბოლოო დასკვნა.

‘და როცა მოაწევს შენზე ყოველი ეს სიტყვა – კურთხევისა და წყევლისა, რომელნიც გადმოვეცი შენს წინაშე, და მიიტან ამას შენს გულთან ყველა იმ ხალხს შორის, სადაც გაგდევნის შენ უფალი, შენი ღმერთი, და დაბრუნდები უფალთან, შენს ღმერთთან, და შეისმენ მის ხმას ყველაფერში, როგორც მე გიბრძანებ დღეს, მაშინ დააბრუნებს უფალი, შენი ღმერთი, შენს ტყვეებს და შეგიწყალებს, და კვლავ შეგკრებს ყველა ხალხიდან, რომელთა შორისაც გაგფანტა უფალმა, შენმა ღმერთმა. და თუმცა კი შენ გაფანტული იყავი ცის კიდემდე, მაინც შეგკრებს იქიდან უფალი, შენი ღმერთი, და იქიდან წამოგიყვანს. და მიგიყვანს უფალი, შენი ღმერთი, იმ ქვეყანაში, რომელიც დამკვიდრებული ჰქონდათ შენს მამებს, და შენც დაიმკვიდრებ მას. და სიკეთეს გიზამს და გაგამრავლებს შენს მამებზე მეტად. ‘

რჯლ. 30:1-5

მოსეს შემდეგ ძველი აღთქმის სხვა მწერლები აგრძელებდნენ იმავე დაპირებაზე საუბარს.
მათ თქვეს, რომ წყევლის შემდეგ აღდგენა აუცილებლად იქნებოდა — უფალი კვლავ მოუბრუნდებოდა თავის ხალხს. ამ წინასწარმეტყველებმა ხშირად ძალიან ძლიერი და ზოგჯერ შემაშფოთებელი დეტალები დაწერეს, მაგრამ ისინი ერთობლივად საოცარ სურათს ქმნიან — სურათს, რომელიც ჩვენს დროში სრულდება .