სიმართლის მოპოვება – აბრაამის მაგალითი

ადრე ვნახეთ, რომ აბრაამმა სიმართლე მოიპოვა უბრალოდ რწმენით . ეს უმნიშვნელოვანესი წინადადება ამას ასე გადმოსცემს:

‘და ერწმუნა იგი უფალს, და ეს შეერაცხა მას სიმართლედ. ‘

დაბ. 15:6

რწმენა არ არის ღმერთის არსებობა

დაფიქრდით, რას ნიშნავს „მწამს“. ბევრი ფიქრობს, რომ „მწამს“ ნიშნავს ღმერთის არსებობის დაჯერებას . ჩვენ ვფიქრობთ, რომ ღმერთს უბრალოდ სურს, რომ ვირწმუნოთ, რომ ის არსებობს. თუმცა ბიბლია სხვაგვარად ამბობს ამას. იქ წერია:

‘შენ გწამს, რომ ღმერთი ერთია, კარგს შვრები. მაგრამ ეშმაკებსაც სწამთ იგი და თრთიან. ‘

იაკ. 2:19

აქ ბიბლია სარკაზმით ამბობს, რომ მხოლოდ ღმერთის არსებობის რწმენაც კი გვაქცევს ეშმაკის ტოლფასად. მართალია, აბრაამს სწამდა ღმერთის არსებობის, მაგრამ ეს არ არის მისი სიმართლის მთავარი მიზეზი. ღმერთმა აბრაამს აღუთქვა, რომ ვაჟს მისცემდა. სწორედ ამ დაპირების დაჯერება უნდა აერჩია აბრაამს, დაეჯერებინა თუ არა. მას ეს არჩევანი მაშინაც კი უნდა გაეკეთებინა, როცა 80 წელს გადაცილებული იყო, მისი ცოლი კი – 70 წელს გადაცილებული. მას სჯეროდა, რომ ღმერთი როგორმე შეასრულებდა მისთვის მიცემულ დაპირებას. ამ მონათხრობში რწმენა ნდობას ნიშნავს . აბრაამმა აირჩია, რომ ღმერთს ძე ჰყოლოდა.

როდესაც აბრაამმა გადაწყვიტა, ერწმუნა შვილის შესახებ აღთქმა, ღმერთმა მასაც მისცა – „მიაკუთვნა“ მას – სიმართლე . საბოლოოდ, აბრაამმა მიიღო როგორც აღთქმის შესრულება (შვილი, რომლისგანაც დიდი ერი წარმოიშვა) ასევე სიმართლე.

სიმართლე – არა დამსახურებით ან ძალისხმევით

აბრაამმა სიმართლე არ „დაიმსახურა“. ღმერთმა ეს მას „ ჩათვალა “. რა განსხვავებაა? თუ რამეს გამოიმუშავებ, ამისთვის შრომობ – იმსახურებ. ეს იგივეა, რომ შენი შრომისთვის ანაზღაურება მიიღო. მაგრამ როდესაც რაღაც ჩაგთვლიან, ის შენ გეძლევა. შენ არ იმსახურებ ან არ იმსახურებ მას, მაგრამ უნდა მიიღო.

ჩვენ ვფიქრობთ, რომ ცუდის ნაცვლად მეტი კარგის კეთება, კეთილი საქმეების კეთება ან ვალდებულებების შესრულება საშუალებას გვაძლევს დავიმსახუროთ ან დავიმსახუროთ სიმართლე. აბრაამი ამ იდეის მცდარობას ამტკიცებს. ის არ ცდილობდა სიმართლის დამსახურებას. მან უბრალოდ აირჩია, ერწმუნა მისთვის შეთავაზებული აღთქმა და შემდეგ მასაც მიეცა სიმართლე.

აბრაამის რწმენა: მან სიცოცხლე დადო ამაზე

ვაჟის შესახებ ამ დაპირების დაჯერება მარტივი იყო, მაგრამ არც ისე ადვილი. როდესაც მას პირველად აღუთქვეს „დიდი ერის“ შექმნა, ის 75 წლის იყო და უკვე დატოვა სამშობლო და ქანაანში იმოგზაურა. თითქმის ათი წელი გავიდა და აბრაამსა და სარას ჯერ კიდევ არ ჰყოლიათ შვილი – ერი რომ აღარაფერი ვთქვათ!

„რატომ არ მოგვცა ღმერთმა უკვე ვაჟი, თუ ამის გაკეთება შეეძლო?“, გაიფიქრებდა ის. 

აბრაამმა ირწმუნა შვილის შესახებ აღთქმა, რადგან ენდობოდა ღმერთს. ის ასე მოიქცა მიუხედავად იმისა, რომ აღთქმის შესახებ ყველაფერი არ ესმოდა. არც ყველა კითხვაზე ჰქონდა პასუხი.

აღთქმის რწმენა აქტიურ ლოდინს მოითხოვდა. მისი მთელი ცხოვრება კარვებში ცხოვრებისა და დაპირების მოლოდინში შეწყდა. გაცილებით ადვილი იქნებოდა საბაბების მოფიქრება და სახლში, მესოპოტამიაში (თანამედროვე ერაყი) დაბრუნება. მისი ძმა და ოჯახი ისევ იქ ცხოვრობდნენ. ცხოვრება იქ კომფორტული იყო.

მისი ნდობა აღთქმის მიმართ პრიორიტეტული იყო ცხოვრების ჩვეულებრივ მიზნებზე – უსაფრთხოებაზე, კომფორტსა და კეთილდღეობაზე. მას შეეძლო არ დაეჯერებინა აღთქმა და მაინც სწამდა ღმერთის არსებობის. მას შეეძლო უარი ეთქვა აღთქმაზე და კვლავ გაეგრძელებინა რელიგიური საქმიანობა და კეთილი საქმეები. ამ შემთხვევაში ის შეინარჩუნებდა თავის რელიგიას, მაგრამ არ „მიეკუთვნებოდა“ სიმართლეს.

ჩვენი მაგალითი

ბიბლიის დანარჩენი ნაწილი აბრაამს ჩვენთვის მაგალითად მოიხსენიებს. ღვთის აღთქმისადმი აბრაამის რწმენა და მისი სიმართლეში ჩათვლა ჩვენთვის მისაბაძი მაგალითია . ბიბლიაში სხვა დაპირებებიც არის, რომლებსაც ღმერთი ყველა ჩვენგანს გვაძლევს. ჩვენ ასევე უნდა გადავწყვიტოთ, ვენდოთ თუ არა მათ.

აქ მოცემულია ასეთი დაპირების მაგალითი.

‘ხოლო ვინც მიიღო იგი და ირწმუნა მისი სახელი, მისცა მათ ხელმწიფება ღვთის შვილებად გახდომისა. ისინი იშვნენ არა სისხლისაგან, არა ხორცის ნდომისაგან, არა მამაკაცის ნდომისაგან, არამედ ღვთისაგან. ‘

იოან. 1:12-13

დღეს ჩვენ ვიცით, რომ აბრაამისთვის მიცემული აღთქმა ახდა. უდავოა, რომ ებრაელი ხალხი დღეს არსებობს, როგორც აბრაამისგან წარმოშობილი ერი. თუმცა, აბრაამის მსგავსად, ჩვენც დღეს ისეთი აღთქმის წინაშე ვდგავართ, რომელიც ნაკლებად სავარაუდოა და გარკვეულ კითხვებს ბადებს. აბრაამის მსგავსად, ჩვენც უნდა ავირჩიოთ, ვენდოთ თუ არა ამ აღთქმას.

ვინ იხდის სიმართლისთვის?

აბრაამმა აჩვენა, რომ ღმერთი სიმართლეს ძღვნად იძლევა. როდესაც საჩუქარს იღებ, მის საფასურს არ იხდი – წინააღმდეგ შემთხვევაში ეს საჩუქარი არ არის. საჩუქრის მომცემი იხდის. ღმერთს, სიმართლის მომცემი, მოუწევს სიმართლისთვის გადახდა. როგორ გააკეთებს ის ამას? ამას ჩვენს შემდეგ სტატიაში ვნახავთ .