უძველესი მოგზაურობა, რომელიც დღეს ჩვენზე ახდენს გავლენას

მიუხედავად იმისა, რომ ისრაელი პატარა ქვეყანაა, ის მუდმივად ყურადღების ცენტრშია — ახალ ამბებში ის ხშირად ფიგურირებს. ახალი ამბები განაგრძობს ებრაელების ისრაელში დაბრუნების გაშუქებას. ვისმენთ იქ გამოგონებულ ტექნოლოგიებზე, მაგრამ ასევე — კონფლიქტებზე, ომებსა და დაძაბულობაზე მეზობელ ხალხებთან.

რატომ?

თუ ისრაელის ისტორიას ბიბლიის დაბადების წიგნში ჩავხედავთ, ვხედავთ, რომ დაახლოებით 4000 წლის წინ, ერთმა ადამიანმა — ახლა უკვე ძალიან ცნობილმა — იმ მხარეში კარვით იმოგზაურა. ბიბლია ამბობს, რომ მისი ისტორია გავლენას ახდენს ჩვენს მომავალზე.

ეს უძველესი კაცი აბრაამია. ბიბლია აღწერს ღვთის პირველ ნაბიჯებს მისი თავდაპირველი აღთქმის შესასრულებლად, რომელიც აბრაამთან იყო გადადებული.

აბრაამისადმი მიცემული აღთქმა

ღმერთმა აბრაამს აღთქმა მისცა:

“და გაქცევ დიდ ერად, და გაკურთხებ, და განვადიდებ შენს სახელს და იქნები კურთხეული. და ვაკურთხებ შენს მაკურთხებელს და დავწყევლი შენს მაწყევარს. და შენში იკურთხება მიწის ყოველი ტომი“.

დაბ. 12:2-3

აბრაამის სახელი დიდებული გახდა

დღეს ზოგიერთს აინტერესებს, არსებობს თუ არა პირადი ღმერთი, რომელიც საკმარისად ზრუნავს ჩვენს გაჭირვებულ ცხოვრებაზე და გვაძლევს იმედს. ამ ბიბლიურ მოთხრობაში შეგვიძლია ამ კითხვის შემოწმება. აქ ღმერთმა კონკრეტულ ადამიანს მისცა აღთქმა, რომლის ნაწილების გადამოწმებაც დღეს შეგვიძლია. ისტორიაში წერია, რომ უფალმა პირდაპირ აღუთქვა აბრაამს, რომ „მე განვადიდებ შენს სახელს“. ჩვენ 21-ე საუკუნეში ვცხოვრობთ – 4000 წლის შემდეგ. დღეს აბრაამის სახელი უძველესი ისტორიის ერთ-ერთი ყველაზე აღიარებული სახელია. ებრაელები და არაბები თავიანთ გენეალოგიას სწორედ მასთან აკავშირებენ. აშშ-ს მიერ დაფინანსებული ბოლოდროინდელი სამშვიდობო გეგმა, რომელიც ახლო აღმოსავლეთის გეოპოლიტიკას ცვლის, “აბრაამის შეთანხმებები” , მის სახელს ატარებს. ეს დაპირება სიტყვასიტყვით , ისტორიულად და დადასტურებულად ახდა.

მკვდარი ზღვის გრაგნილები შეიცავს ბიბლიის უძველეს ხელნაწერებს . ისინი ძვ.წ. 200-100 წლით თარიღდება. ეს ნიშნავს, რომ ეს დაპირება, სულ მცირე, წერილობითი სახით დიდი ხნით ადრე იყო დაწერილი, მანამ სანამ სახელი „აბრაამი“ ებრაელი ერის გარეთ გახდებოდა ცნობილი. აღთქმა არ შესრულებულა მხოლოდ იმიტომ, რომ ის ჩაიწერა აბრაამის სახელის გახმაურების შემდეგ.

… თავისი დიადი ერის მეშვეობით

არანაკლებ გასაოცარი ის არის, რომ აბრაამს სინამდვილეში არაფერი განსაკუთრებული არ გაუკეთებია თავის ცხოვრებაში. მას არაფერი მიუღწევია ისეთი, რაც ჩვეულებრივ ადამიანის სახელს „დიადს“ ხდის. მას არაფერი განსაკუთრებული არ დაუწერა. აბრაამს არაფერი განსაკუთრებული არ აუშენებია. აბრაამი არ ყოფილა სამხედრო სარდალი, რომელიც ბრწყინვალე სტრატეგიით იბრძოდა. ის არც სახელმწიფო მოღვაწე იყო და არც მასწავლებელი. აბრაამი სამეფოსაც კი არ მართავდა. ის სინამდვილეში არაფერს აკეთებდა, გარდა კარვით მოგზაურობის, უდაბნოში ლოცვის და შემდეგ ვაჟის ყოლისა.

აბრაამის დროში, რომ გეცხოვრათ და ვინმეს თქვენთვის ეკითხა თუ ვინ დარჩებოდა ყველაზე დასამახსოვრებელი ათასობით წლის შემდეგ, ალბათ ფსონს მეფეებზე, მხედართმთავრებზე, სახელგანთქმულ გმირებზე ან სამეფო პოეტებზე დადებდით. თუმცა, მათი სახელები ყველა დავიწყებულია. ხოლო კაცი, რომელმაც ძლივს მოახერხა უდაბნოში ოჯახის შექმნა, მთელ მსოფლიოში ცნობილი სახელია. მისი სახელი მხოლოდ იმიტომ არის დიდი, რომ მის მიერ შთამომავალი ერი (ერები) მის ისტორიას ინახავდნენ. შემდეეგ კი, მისი შთამომავლები დიდებულები გახდნენ. ზუსტად ასე აღუთქვა ღმერთმა დიდი ხნის წინ („გადაგაქცევ დიდ ერად… დიდს გავხდი შენს სახელს“). ისტორიის განმავლობაში არ არსებობს სხვა ადამიანი, რომელიც ასე ცნობილი გახდა მხოლოდ იმის გამო, რომ მისგან შთამომავლობა მოდიოდა — და არა საკუთარი სიცოცხლის განმავლობაში შესრულებული დიდი საქმით.

… დაპირების მიმცემი ნების მეშვეობით

და დღევანდელი ხალხი, რომელიც აბრაამის შთამომავლები არიან – ებრაელები – არასდროს ყოფილან ისეთი ერი, რომელსაც ჩვენ, როგორც წესი, სიდიადეს ვუკავშირებთ. მათ არ აუშენებიათ დიადი არქიტექტურული ნაგებობები, როგორიცაა ეგვიპტელთა პირამიდები. ისინი არ წერდნენ ფილოსოფიას, როგორც ბერძნები, და არც შორეულ კოლონიებს მართავდნენ, როგორც ბრიტანელები. ყველა ამ ერმა მიაღწიეს თავიანთ მიზნებს, როგორც მსოფლიო იმპერიებმა, რომლებიც თავიანთ ვრცელ საზღვრებს არაჩვეულებრივი სამხედრო ძალით აფართოებდნენ.

მაგრამ ებრაელებს არასდროს მიუღწევიათ ასეთი დიდი იმპერიული ძალაუფლებისთვის. ებრაელი ხალხის სიდიადე ძირითადად განპირობებულია მათ მიერ შთაგონებული კანონითა და წიგნით (ბიბლიით); მათი ერიდან წამოსული რამდენიმე შესანიშნავი ადამიანისგან და იმით, რომ ისინი ათასობით წლის განმავლობაში გადარჩნენ, როგორც გამორჩეული და გარკვეულწილად განსხვავებული ხალხი. მათი სიდიადე სინამდვილეში არ არის განპირობებული მათ მიერ გაკეთებული საქმით, არამედ იმით, რაც მათ მიმართ და მათ მეშვეობით გაკეთდა .

„მე ვიზამ (I will)“ ისტორიაში ჩაიბეჭდა

ახლა შეხედეთ იმ ადამიანს, ვინც ამ დაპირებას შეასრულებდა. შავ-თეთრად, განმეორებით ნათქვამია, „მე ვიზამ…“. ის განსაკუთრებული გზა, როგორადაც ეს ერი ისტორიულად დიდად იქცა, კიდევ ერთხელ გვაჩვენებს, რომ სწორედ ღმერთმა მოახდინა ეს — და არა მათმა ბუნებრივმა ნიჭმა, ძალამ ან სამხედრო ძლიერებამ. ის მსოფლიო მედიის ყურადღება, რომელიც დღეს ისრაელში — თანამედროვე ებრაულ სახელმწიფოში — მიმდინარე მოვლენებს ეთმობა, სწორედ ამის ნათელი მაგალითია. მუდმივად გესმით სინგაპურში, ნორვეგიაში, პაპუა-ახალ გვინეაში, ბოლივიაში ან ცენტრალური აფრიკის რესპუბლიკაში მომხდარი ამბების შესახებ? მაგრამ ისრაელი, დაახლოებით იმავე ზომის, 9 მილიონი მოსახლეობით, მუდმივად და რეგულარულად არის გლობალური ახალი ამბების სათაურებში.

ებრაელი ხალხისთვის ადამიანურ მოვლენებს წინასწარ განსაზღვრული მიკერძოება არ გააჩნია. ისტორიას შეეძლო მრავალი განსხვავებული გზით განვითარებულიყო. დაფიქრდით, რამდენად სავარაუდო იყო, რომ ეს დაპირება რაღაცნაირად არ შესრულებულიყო. მაგრამ, სამაგიეროდ, ის ახდა და აგრძელებს ახდებას, როგორც ეს ათასობით წლის წინ იყო გამოცხადებული. შეიძლება სწორედ იმ უძველესი დაპირების მიცემის ძალასა და ავტორიტეტს შეუძლია შეაღწიოს იმ არეულობაში, რომელიც ჩვენს ცხოვრებას მართავს.

მოგზაურობა, რომელიც დღემდე აზანზარებს მსოფლიოს

შემდეგ ბიბლია ამბობს, რომ „აბრამი წავიდა, როგორც უფალმა უთხრა“ (v. 4). მან დაიწყო მოგზაურობა, როგორც რუკაზეა ნაჩვენები, რომელიც დღემდე ქმნის ისტორიას.

კურთხევა ჩვენთვის

ეს მოგზაურობა ბევრად სცილდება აბრაამსა და მის ფიზიკურ შთამომავლობას. კურთხევა მხოლოდ აბრაამისთვის არ იყო განკუთვნილი, რადგან ასევე ნათქვამია:

კურთხეული იქნება შენში მიწიერთა მთელი მოდგმა (დაბ. 12:3)

ეს თქვენც და მეც უნდა გვახსოვდეს. ეროვნების მიუხედავად; რელიგიის მიუხედავად; მდიდარი ხართ თუ ღარიბი, ჯანმრთელი თუ ავადმყოფი, განათლებული ხართ თუ არა – „ მთელ მოდგმას “ თქვენც უნდა მოიცავდეთ. კურთხევის ეს დაპირება მოიცავს ყველას, ვინც იმ დროიდან დღემდე ცხოვრობს – რაც ნიშნავს, რომ შენც მათგანი ხარ. როგორ? როდის? რა სახის კურთხევა? თუ აბრაამის ისტორიას გავყვებით, ამ ყველაფერს უკეთესად გავიგებთ.

ჩვენ ისტორიულად და სიტყვასიტყვით დავადასტურეთ, რომ აბრაამისადმი მიცემული აღთქმის პირველი ნაწილი ახდა. ნუთუ არ გვაქვს საფუძველი ვირწმუნოთ, რომ თქვენთვის და ჩემთვის მიცემული აღთქმაც არ ამოქმედდება? რადგან მისი მოქმედება 4000 წლის შემდეგაც შეგვიძლია დავინახოთ, ვიცით, რომ ეს დაპირება ისტორიას მოიცავს. მაგრამ ჩვენ უნდა ავხსნათ ეს – გავიგოთ აღთქმა, ვიცოდეთ, როგორ შეუძლია მას ჩვენ შეგვეხოს. აბრაამის ისტორიის თვალყურის დევნაში ეს პასუხები თანდათან იშლება ჩვენს წინაშე. ის გვიჩვენებს ნიმუშს, რომელსაც შეგვიძლია გავყვთ. ამას შემდეგ თავში განვიხილავთ .