საბოლოო უკუთვლა – დასაწყისშივე დაპირებული

ჩვენ განვიხილეთ, თუ როგორ დაეცა კაცობრიობა თავისი პირველი შექმნილი მდგომარეობიდან . ბიბლია გვეუბნება, რომ ღმერთს ჰქონდა გეგმა, რომელიც დაფუძნებული იყო ისტორიის დასაწყისში მიცემულ აღთქმაზე.

ბიბლია – ნამდვილად ბიბლიოთეკა

პირველ რიგში, რამდენიმე ფაქტი ბიბლიის შესახებ. ბიბლია წიგნების კრებულია, რომელიც მრავალი ავტორის მიერ არის დაწერილი. ყველა ამ წიგნის თავიდან ბოლომდე დაწერას 1500 წელზე მეტი დრო დასჭირდა. ეს ბიბლიას უფრო ბიბლიოთეკას ჰგავს და სხვა დიადი წიგნებისგან გამოარჩევს. ბიბლიის წიგნები მხოლოდ ერთ ავტორს ან ერთმანეთის ნაცნობთა ჯგუფს, რომ დაეწერა მისი ერთიანობა არ გაგვიკვირდებოდა. თუმცა, ბიბლიის სხვადასხვა ავტორს ასობით და ათასობით წელიც კი აშორებს. ეს მწერლები სხვადასხვა ქვეყნიდან, ენიდან და სოციალური ფენიდან მოდიან. თუმცა, მათი გზავნილები საოცრად ეწყობა ერთმანეთს და ემთხვევა ბიბლიის მიღმა არსებულ ისტორიულ ჩანაწერებსაც.  ძველი აღთქმის წიგნების (იესომდელი წიგნები) უძველესი ასლები, რომლებიც დღემდე არსებობს, ძვ. წ. 200 წლით თარიღდება . ახალი აღთქმის არსებული ასლები თარიღდება ახ. წ. 125 წლიდან.

სახარების დაპირება ბაღში

ბიბლიის დასაწყისშივე ვხედავთ მაგალითს, თუ როგორ წინასწარმეტყველებს ბიბლია მომავალს. მიუხედავად იმისა, რომ მასში აღწერილია დასაწყისი, ის დაწერილია დასასრულის გათვალისწინებით. ჩვენ ვხედავთ დაპირებას, როდესაც ღმერთი სატანას (რომელიც გველის სახით იყო) გამოცანის წინაშე აყენებს მას შემდეგ, რაც მან კაცობრიობის დაცემა გამოიწვია.

‘მტრობას ჩამოვაგდებ შენსა და დედაკაცს შორის, შენს თესლსა და დედაკაცის თესლს შორის: ის თავს გიჭეჭყავდეს, შენ კი ქუსლს უგესლავდე! ‘

დაბ. 3:15

ხედავთ, რომ ეს წინასწარმეტყველურია მომავალ დროში გამეორებული „ნების“ გამო. ტექსტი კონკრეტულად ხუთ განსხვავებულ სიმბოლოს განსაზღვრავს. ესენია:

1. მე = ღმერთი
2. შენ = გველი ან სატანა
3. ქალი
4. ქალის შთამომავლობა
5. გველის ან სატანის შთამომავლები

„დაპირება“ წინასწარმეტყველებს, თუ როგორ დაუკავშირდებიან ეს პერსონაჟები ერთმანეთს მომავალში. დიაგრამა ასახავს მათ მომავალ ურთიერთობებს.

არ არის ნათქვამი, ვინ არის „დედაკაცი“. თუმცა, ღმერთი როგორც სატანას, ასევე ქალს „შთამომავლობის“ მოტანას შეუწყობს ხელს. ამ შთამომავლობას, ასევე ქალსა და სატანას შორის „მტრობა“ ან სიძულვილი იქნება. სატანა ქალის შთამომავლობას „ქუსლს გაუჭერს“. ქალის შთამომავლობა კი სატანას „თავს გაუჭეჭყლიტავს“.

ვინ არის შთამომავალი ? – „ის“

ჩვენ უკვე გავაკეთეთ რამდენიმე დაკვირვება, ახლა კი რამდენიმე დასკვნა. რადგან ქალის „შთამომავალი“ „მამაკაცია“, შეგვიძლია რამდენიმე შესაძლებლობა უარვყოთ. 

როგორც „ის“, შთამომავალი არ არის „ქალი“ და შესაბამისად, არ შეიძლება იყოს ქალი. 

როგორც „ის“, შთამომავლობა არ არის „ისინი“. ეს გამორიცხავს ადამიანთა ჯგუფს, რასას, გუნდს ან ერს. სხვადასხვა დროს და სხვადასხვა გზით ადამიანები ფიქრობდნენ, რომ „ისინი“ ადამიანურ სიტუაციას გადაჭრიდა . თუმცა, შთამომავლობა, როგორც „ის“, არ არის ადამიანთა ჯგუფი, იქნება ეს ერი თუ გარკვეული რელიგიის წარმომადგენლები, როგორიცაა ინდუსები, ბუდისტები, ქრისტიანები თუ მუსლიმები.

როგორც „ის“, შთამომავალი არის ადამიანი და არა „ის“. შთამომავალი არ არის ფილოსოფია, სწავლება, პოლიტიკური სისტემა ან რელიგია – რადგან ეს ყველაფერი „ის“-ებია. კორუფციის გამოსასწორებლად ჩვენი სასურველი არჩევანი იქნებოდა „ის“, რადგან ადამიანები გამუდმებით იგონებენ ახალ სისტემებსა და რელიგიებს. ღმერთს სხვა რამ ჰქონდა მხედველობაში – „ის“ – ერთი მამაკაცი ადამიანი. ეს „ის“ სატანის თავს გატეხავდა.

ყურადღება მიაქციეთ, რა არ არის ნათქვამი. ღმერთი არ ამბობს, რომ ეს შთამომავლობა ქალისა და მამაკაცისგან მოვა, არამედ მხოლოდ ქალისგან. ეს განსაკუთრებით უჩვეულოა, რადგან ბიბლია თითქმის ყოველთვის მხოლოდ მამებისგან წარმოშობილ ვაჟებს აღწერს. ზოგი ბიბლიას სექსისტურად მიიჩნევს, რადგან ის მხოლოდ ვაჟების მამებს აღწერს. მაგრამ აქ სხვაგვარადაა საქმე – არ არსებობს დაპირება მამაკაცისგან შთამომავლობის („ის“) წარმოშობის შესახებ. იქ მხოლოდ ის არის ნათქვამი, რომ ქალისგან შთამომავლობა იქნება, მამაკაცის ხსენების გარეშე .

გაცილებით გვიანდელი წინასწარმეტყველი ამ დაპირებას ეფუძნება

ასობით წლის შემდეგ, ძველი აღთქმის ერთ-ერთმა წინასწარმეტყველმა დაამატა შემდეგი:

‘ამიტომ უფალი თვითონ მოგცემთ ნიშანს: ქალწული დაორსულდება და შობს ძეს და უწოდებს მას სახელად ემანუელს (ჩვენთანაა ღმერთი)! ‘

ეს. 7:14, ძვ. წ. 750

ესაიას წინასწარმეტყველებიდან 700 წელზე მეტი ხნის შემდეგ, იესო დაიბადა (ახალი აღთქმის თანახმად) ქალწულისგან – ეს ასრულებდა ესაიას წინასწარმეტყველებას. მაგრამ წინასწარმეტყველებს კი ეს წმინდა წერილი იესოს ასე ადრეულ ასაკში – კაცობრიობის ისტორიის დასაწყისში? ეს შეესაბამება შთამომავლობას, როგორც „ის“ და არა „ქალი“, „ისინი“ ან „ეს“. ამ პერსპექტივიდან გამომდინარე, თუ გამოცანას წაიკითხავთ, ეს გასაგები ხდება.

„ქუსლზე დაარტყი“??

მაგრამ რას ნიშნავს, რომ გველი „ქუსლს“ დაარტყამდა? ერთ წელს კამერუნის ჯუნგლებში ვმუშაობდი. ნესტიან სიცხეში სქელი რეზინის ჩექმების ჩაცმა გვიწევდა, რადგან გველები მაღლა ბალახში წვანან და ფეხს – ქუსლს – გირტყამდნენ და გკლავდნენ. ჯუნგლებში ამ გამოცდილების შემდეგ ჩემთვის ეს გასაგები გახდა. „ის“ სატანას, გველს გაანადგურებდა. მაგრამ „ის“ ამ პროცესში მოკლავდნენ. ეს იესოს მსხვერპლით მოპოვებულ გამარჯვებას წინასწარმეტყველებს .

„ქალი“ – ორმაგი მნიშვნელობა

ამგვარად, თუ დასაწყისში მოცემული აღთქმა იესოს ეხება, მაშინ ქალი იქნებოდა ქალწული ქალი, რომელმაც ის შვა – მარიამი. თუმცა, არსებობს მეორე მნიშვნელობაც. ყურადღება მიაქციეთ, როგორ მოიხსენიებს ძველი აღთქმის კიდევ ერთი წინასწარმეტყველი ისრაელს.

Can you shorten this next passage to be like the original article?

‘იქ მივცემ მას თავის ვენახს და ყაქორის (მწუხარების) ხეობას იმედის კართან; იქ იმღერებს, როგორც ყმაწვილქალობისას მღეროდა, როცა ეგვიპტის ქვეყნიდან ამომყავდა. იმ დღეს იქნება, – თქვა უფალმა, – რომ დამიძახებ: ჩემო ქმარო! და აღარ დამიძახებ: ჩემო ბაყალო! (ბატონო). მოვაშორებ მის ბაგეებს ბაყალთა სახელებს, რომ აღარ იხსენიებოდნენ თავიანთი სახელებით. დავდებ იმ დღეს მათთვის აღთქმას ველის მხეცებთან, ცის ფრინველებთან და ქვეწარმავლებთან; მოვსპობ ქვეყანაზე მშვილდს, მახვილს და ომიანობას, და მშვიდობით დავანებებ მათ. ‘

ოს. 2:17-20 ძვ. წ. 800 წელი

ბიბლიაში ისრაელი უფლის ცოლად – ქალად არის მოხსენიებული. შემდეგ, ბიბლიის ბოლო წიგნში აღწერილია კონფლიქტი, რომელსაც ეს ქალი თავის მტერთან გაივლის.

And this one too:

‘გამოჩნდა ცაში დიდი ნიშანი – დედაკაცი, რომელსაც ემოსა მზე. მის ფერხთით იყო მთვარე და მის თავზე გვირგვინი თორმეტი ვარსკვლავით. ფეხმძიმედ იყო და ყვიროდა, იტანჯებოდა მშობიარის ტკივილებით. სხვა ნიშანიც გამოჩნდა ცაში: აჰა, დიდი წითელი გველეშაპი, რომელსაც ჰქონდა შვიდი თავი და ათი რქა, და თავებზე შვიდი ჯიღა. მისმა კუდმა ციდან წამოათრია ვარსკვლავების მესამედი და მოისროლა მიწაზე. გველეშაპი კი დადგა დედაკაცის წინ, რომელსაც უნდა ემშობიარა, რათა, როგორც კი შობდა, გადაეყლაპა მისი ბავშვი. და შვა ძე, ვაჟი, რომელმაც უნდა მწყემსოს ყველა ხალხი რკინის კვერთხით. და ატაცებულ იქნა მისი ბავშვი ღმერთთან და მის ტახტთან. დედაკაცი კი გაიქცა უდაბნოში, სადაც მისთვის მომზადებული იყო ადგილი ღვთისაგან, რათა იქ გამოეკვებათ იგი ათას ორას სამოც დღეს. შეიქნა ცაში ომი: მიქაელი და მისი ანგელოზები ებრძოდნენ გველეშაპს. შეებრძოლნენ გველეშაპი და მისი ანგელოზები, მაგრამ ვერ გაუძლეს და აღარც ადგილი აღმოჩნდა მათთვის ცაში. გადმოგდებულ იქნა დიდი გველეშაპი, ძველი გველი, რომელსაც ეწოდება ეშმაკი და სატანა, მთელი მსოფლიოს მაცდუნებელი. და მისი ანგელოზებიც გადმოყრილ იქნენ მასთან ერთად. მომესმა დიდი ხმა, რომელიც ლაპარაკობდა ცაში: „ახლა დადგა ჩვენი ღვთის ხსნა, ძალა და სუფევა და მისი ქრისტეს ხელმწიფება, ვინაიდან გადმოგდებულ იქნა ჩვენი ძმების ცილისმწამებელი, რომელიც ცილს სწამებდა მათ დღე და ღამე ჩვენი ღვთის წინაშე. გაიმარჯვეს მასზე კრავის სისხლით და მათი მოწმობის სიტყვით და არ შეიყვარეს მათი სული თვით სიკვდილამდე. აბა, იმხიარულეთ, ცანო და თქვენ, ვინც მათში მკვიდრობთ! ვაი, მიწასა და ზღვას, ვინაიდან თქვენთან ჩამოვიდა ეშმაკი დიდი მძვინვარებით, რადგან იცის, რომ დრო მცირეღა დარჩა“. როცა გველეშაპმა დაინახა, რომ გადმოგდებულ იქნა მიწაზე, დაედევნა დედაკაცს, რომელმაც ვაჟი შვა. მიეცა დედაკაცს დიდი არწივის ორი ფრთა უდაბნოში გასაფრენად, თავისი ადგილისაკენ, სადაც იკვებებოდა დროის, დროთა და ნახევარი დროის განმავლობაში, გველისგან მოშორებით. ამოუშვა გველმა თავისი პირიდან მდინარესავით წყალი დედაკაცის კვალდაკვალ, რათა მდინარეს წაელეკა იგი. მაგრამ მიწა დაეხმარა დედაკაცს და დააღო მიწამ პირი და შთანთქა მდინარე, რომელიც გველეშაპმა ამოუშვა პირიდან. განრისხდა გველეშაპი დედაკაცზე და წავიდა, რათა შებრძოლებოდა დანარჩენებს მისი მოდგმიდან, რომლებიც იცავენ ღვთის მცნებებს და რომელთაც აქვთ იესოს მოწმობა.’

გამოცხ. 12:1-17, 90 წ.

რადგან იესო ებრაელი იყო, ის ერთდროულად არის ქალის, მარიამის, და ქალის, ისრაელის, შთამომავალი. აღთქმა ორივე მხრიდან ახდა. უძველესი გველი მტრობს ისრაელს , „ქალს“, და ომი გამოუცხადა მას. ეს ხსნის იმ უნიკალურ პრობლემებს, რომლებიც ებრაელებმა განიცადეს თავიანთი ხანგრძლივი ისტორიის განმავლობაში და ეს თავიდანვე იყო ნაწინასწარმეტყველები.

გველის შთამომავლობა?

მაგრამ ვინ არის სატანის ეს შთამომავალი ? ბიბლიის ბოლო წიგნში, დაბადების წიგნის აღთქმიდან მრავალი გვერდიდან და ათასობით წლის შემდეგ, მომავლის შესახებ იწინასწარმეტყველა. ყურადღება მიაქციეთ აღწერას:

‘მხეცი, რომელიც შენ იხილე, იყო და არ არის, და აპირებს უფსკრულიდან ამოსვლას და მიემართება დაღუპვისაკენ. დედამიწის მკვიდრებს, რომელთა სახელებიც არ არის ჩაწერილი სიცოცხლის წიგნში ქვეყნიერების დასაბამიდან, გაუკვირდებათ, როცა დაინახავენ მხეცს, რომელიც იყო და არ არის და მოვა. აქ საჭიროა გონება, რომელსაც სიბრძნე აქვს: შვიდი თავი შვიდი მთაა, რომელზეც ეს დედაკაცი ზის. ‘

Revelation 17:8-9, დაწერილია იოანეს მიერ დაახლ. ახ. წ. 90 წელს.

ეს აღწერს ქალის შთამომავლობასა და სატანის შთამომავლობას შორის ბრძოლას. თუმცა, ეს პირველად დაბადების აღთქმაში, ბიბლიის დასაწყისშია გამჟღავნებული, დეტალები კი მოგვიანებით არის მოცემული. სატანასა და ღმერთს შორის საბოლოო ბრძოლის უკუთვლა დიდი ხნის წინ, სამოთხეში დაიწყო. შეიძლება თითქმის იფიქროთ, რომ ისტორია სინამდვილეში მისი ისტორიაა.

ბიბლიური ცნობა გრძელდება

იმ დღის დრამა ამ აღთქმით არ მთავრდება. შემდეგ ღმერთი მათ ჩაცმას იწყებს, რაც სიმბოლური მნიშვნელობითაა სავსე .

შემდეგ ბიბლიური ცნობა მოგვითხრობს კატასტროფულ წარღვნაზე , რომელმაც თითქმის მთელი კაცობრიობა გაანადგურა, რასაც მოჰყვა სხვადასხვა ენებისა და რასების წარმოშობა . ამ მოვლენების შემდეგ ღმერთმა გადადგა პირველი ნაბიჯი ზემოთ მოცემული აღთქმის შესასრულებლად. მან ეს გააკეთა კაცის მოწოდებით, რათა წასულიყო გრძელ მოგზაურობაში.