საბოლოო უკუთვლა – დასაწყისშივე დაპირებული

ჩვენ განვიხილეთ, თუ როგორ დაეცა კაცობრიობა თავისი პირველი შექმნილი მდგომარეობიდან . ბიბლია გვეუბნება, რომ ღმერთს ჰქონდა გეგმა, რომელიც დაფუძნებული იყო ისტორიის დასაწყისში მიცემულ აღთქმაზე.

ბიბლია – ნამდვილად ბიბლიოთეკა

პირველ რიგში, რამდენიმე ფაქტი ბიბლიის შესახებ. ბიბლია წიგნების კრებულია, რომელიც მრავალი ავტორის მიერ არის დაწერილი. ყველა ამ წიგნის თავიდან ბოლომდე დაწერას 1500 წელზე მეტი დრო დასჭირდა. ეს ბიბლიას უფრო ბიბლიოთეკას ჰგავს და სხვა დიადი წიგნებისგან გამოარჩევს. ბიბლიის წიგნები მხოლოდ ერთ ავტორს ან ერთმანეთის ნაცნობთა ჯგუფს, რომ დაეწერა მისი ერთიანობა არ გაგვიკვირდებოდა. თუმცა, ბიბლიის სხვადასხვა ავტორს ასობით და ათასობით წელიც კი აშორებს. ეს მწერლები სხვადასხვა ქვეყნიდან, ენიდან და სოციალური ფენიდან მოდიან. თუმცა, მათი გზავნილები საოცრად ეწყობა ერთმანეთს და ემთხვევა ბიბლიის მიღმა არსებულ ისტორიულ ჩანაწერებსაც.  ძველი აღთქმის წიგნების (იესომდელი წიგნები) უძველესი ასლები, რომლებიც დღემდე არსებობს, ძვ. წ. 200 წლით თარიღდება . ახალი აღთქმის არსებული ასლები თარიღდება ახ. წ. 125 წლიდან.

სახარების დაპირება ბაღში

ბიბლიის დასაწყისშივე ვხედავთ მაგალითს, თუ როგორ წინასწარმეტყველებს ბიბლია მომავალს. მიუხედავად იმისა, რომ მასში აღწერილია დასაწყისი, ის დაწერილია დასასრულის გათვალისწინებით. ჩვენ ვხედავთ დაპირებას, როდესაც ღმერთი სატანას (რომელიც გველის სახით იყო) გამოცანის წინაშე აყენებს მას შემდეგ, რაც მან კაცობრიობის დაცემა გამოიწვია.

‘მტრობას ჩამოვაგდებ შენსა და დედაკაცს შორის, შენს თესლსა და დედაკაცის თესლს შორის: ის თავს გიჭეჭყავდეს, შენ კი ქუსლს უგესლავდე! ‘

დაბ. 3:15

როგორც ვხედავთ, რომ ეს წინასწარმეტყველურია. ტექსტი კონკრეტულად ხუთ განსხვავებულ პერსონაჟს განსაზღვრავს. ესენია:

1. მე = ღმერთი
2. შენ = გველი ან სატანა
3. ქალი
4. ქალის შთამომავლობა
5. გველის ან სატანის შთამომავლები

„დაპირება“ წინასწარმეტყველებს, თუ როგორ დაუკავშირდებიან ეს პერსონაჟები ერთმანეთს მომავალში. დიაგრამა ასახავს მათ მომავალ ურთიერთობებს.

არ არის ნათქვამი, ვინ არის „დედაკაცი“. თუმცა, ღმერთი როგორც სატანას, ასევე ქალს „შთამომავლობას“ მოუტანს. შთამომავლებსა და ქალსა და სატანას შორის მუდმივი სიძულვილი იქნება. სატანა ქალის შთამომავლობას „ქუსლს დაუგესლავს“. ქალის შთამომავლობა კი სატანას „თავს გაუჭეჭყავს“.

ვინ არის შთამომავალი ? – „ის“

ჩვენ რამდენიმე დაკვირვებები უკვე ჩავატარეთ, ახლა კი დროა დასკვნები გამოვიტანოთ. რაკი იმ ქალის “შვილს” კაცის ნაცვალსახელი – „ის“ („he“) ენიჭება, ზოგიერთი შესაძლებლობა შეგვიძლია გამოვრიცხოთ.

როგორც „ის“, შთამომავალი არ არის „ქალი“ და შესაბამისად, არ შეიძლება იყოს ქალი. 

როგორც „ის“, შთამომავლობა არ არის „ისინი“. ეს გამორიცხავს ადამიანთა ჯგუფს, რასას, გუნდს ან ერს. სხვადასხვა დროს და სხვადასხვა გზით ადამიანები ფიქრობდნენ, რომ „ისინი“ ადამიანურ სიტუაციას გადაჭრიდა . თუმცა, შთამომავლობა, როგორც „ის“, არ არის ადამიანთა ჯგუფი, იქნება ეს ერი თუ გარკვეული რელიგიის წარმომადგენლები, როგორიცაა ინდუსები, ბუდისტები, ქრისტიანები თუ მუსლიმები.

როგორც „ის“, შთამომავალი არის ადამიანი და არა „ის“. შთამომავალი არ არის ფილოსოფია, სწავლება, პოლიტიკური სისტემა ან რელიგია – რადგან ეს ყველაფერი „ის“-ებია. კორუფციის გამოსასწორებლად ჩვენი სასურველი არჩევანი იქნებოდა „ის“, რადგან ადამიანები გამუდმებით იგონებენ ახალ სისტემებსა და რელიგიებს. ღმერთს სხვა რამ ჰქონდა მხედველობაში – „ის“ – ერთი მამაკაცი ადამიანი. ეს „ის“ სატანის თავს გატეხავდა.

ყურადღება მიაქციეთ, რა არ არის ნათქვამი. ღმერთი არ ამბობს, რომ ეს შთამომავლობა ქალისა და მამაკაცისგან მოვა, არამედ მხოლოდ ქალისგან. ეს განსაკუთრებით უჩვეულოა, რადგან ბიბლია თითქმის ყოველთვის მხოლოდ მამებისგან წარმოშობილ ვაჟებს აღწერს. ზოგი ბიბლიას სექსისტურად მიიჩნევს, რადგან ის მხოლოდ ვაჟების მამებს აღწერს. მაგრამ აქ სხვაგვარადაა საქმე – არ არსებობს დაპირება მამაკაცისგან შთამომავლობის („ის“) წარმოშობის შესახებ. იქ მხოლოდ ის არის ნათქვამი, რომ ქალისგან შთამომავლობა იქნება, მამაკაცის ხსენების გარეშე .

გაცილებით გვიანდელი წინასწარმეტყველი ამ დაპირებას ეფუძნება

ასობით წლის შემდეგ, ძველი აღთქმის ერთ-ერთმა წინასწარმეტყველმა დაამატა შემდეგი:

‘ამიტომ უფალი თვითონ მოგცემთ ნიშანს: ქალწული დაორსულდება და შობს ძეს და უწოდებს მას სახელად ემანუელს (ჩვენთანაა ღმერთი)!’

ეს. 7:14, ძვ. წ. 750

ესაიას წინასწარმეტყველებიდან 700 წელზე მეტი ხნის შემდეგ, იესო დაიბადა (ახალი აღთქმის თანახმად) ქალწულისგან – რაც ესაიას წინასწარმეტყველების აღსრულებად ითვლება. მაგრამ შესაძლებელია თუ არა, რომ ეს წმინდა წერილი იესოზე ჯერ კიდევ ასე ადრე — კაცობრიობის ისტორიის დასაწყისშივე — მიანიშნებდეს? ეს იდეა ჰარმონიაშია იმასთან, რომ „შვილი“ არის „ის“ (კაცი) და არა „ის“ (ქალი), „ისინი“ (ჯგუფი) ან „ეს“ (სხვა რაღაც). ამ პერსპექტივიდან, თუ თავსატეხს/ამოცანას ასე წავიკითხავთ, ყველაფერი აზრს იღებს.

„ქუსლი დაუგესლე“??

მაგრამ რას ნიშნავს, რომ გველი „ქუსლს უგესლავდეს“? ერთი წელი კამერუნის ჯუნგლებში ვმუშაობდი. იმ ნესტიან, პაპანაქება სიცხეში მძიმე რეზინის ჩექმების ტარება გვიწევდა, რადგან გველები გრძელ ბალახში იმალებოდნენ და ფეხზე – ქუსლზე კბედნენ — და გკლავდნენ. ჯუნგლებში გადატანილი გამოცდილების შემდეგ ამ სიტყვის მნიშვნელობა ჩემთვის ცხადი გახდა: „ის“ სატანას, გველს გაანადგურებდა. მაგრამ ეს გამარჯვება მსხვერპლის ფასად დაუჯდებოდა. „ის“ თავად დაიღუპებოდა ამ პროცესში. ეს იესოს მსხვერპლით მოპოვებულ გამარჯვებას წინასწარმეტყველებს .

„ქალი“ – ორმაგი მნიშვნელობა

ამგვარად, თუ დასაწყისში მოცემული აღთქმა იესოს ეხება, მაშინ ქალი იქნებოდა ქალწული ქალი, რომელმაც ის შვა – მარიამი. თუმცა, არსებობს მეორე მნიშვნელობაც. ყურადღება მიაქციეთ, როგორ მოიხსენიებს ძველი აღთქმის კიდევ ერთი წინასწარმეტყველი ისრაელს.

‘ო ისრაელო… ჩემს ცოლს გაგხდი სამუდამოდ… ვიქნები შენი ერთგული და ჩემსას გაგხდი, და საბოლოოდ გამიცნობ როგორც უფალალს.’

ოს. 2:17-20 ძვ. წ. 800 წელი

ბიბლიაში ისრაელი ხშირად აღწერილია როგორც უფლის მეუღლე — როგორც ქალი. შემდეგ კი, ბიბლიის უკანასკნელ წიგნში ვხედავთ კონფლიქტს, რომელიც რომელსაც ეს ქალი თავის მტერთან გაივლის.

‘და გამოჩნდა დიადი ნიშანი ცაში: ქალი, რომელსაც ემოსა მზე, მთვარე ესვენა ფერხთით და თორმეტი ვარსკვლავის გვირგვინი ედგა თავზე…

სხვა ნიშანიც გამოჩნდა ცაში: აჰა, წითელი ურჩხული დიდი, რომელსაც ჰქონდა შვიდი თავი და ათი რქა, და თავს ედგა შვიდი გვირგვინი..

და შვა ძე, რომელსაც რკინის კვერთხით უნდა ემწყემსა ყველა ხალხი…

და გადმოვარდა დიდი ურჩხული, დასაბამიერი გველი, რომელსაც ჰქვია ეშმაკი და სატანა, მთელი საწუთროს მაცდური; გადმოვარდა ქვეყნად და თან გადმოჰყვნენ მისი ანგელოზები.

და როცა იხილა ურჩხულმა, რომ დაემხო ქვეყნად, დევნა დაუწყო ქალს, რომელმაც შვა ვაჟი…

გამოცხ. 12:1-17, 90 წ.

რადგან იესო ებრაელი იყო, ის ერთდროულად არის მარიამისა და ისრაელის (ქალის) შთამომავალი. აღთქმა ორივე მხრიდან ახდა. უძველესი გველი მტრობს ისრაელს – „ქალის“ მიმართ, და მას ომი გამოუცხადა. ეს ხსნის იმ უნიკალურ პრობლემებს, რომლებიც ებრაელებმა განიცადეს თავიანთი ხანგრძლივი ისტორიის განმავლობაში; ეს ყვალფერი თავიდანვე იყო ნაწინასწარმეტყველები.

გველის შთამომავლობა?

მაგრამ ვინ არის სატანის შთამომავალი ?ბიბლიის ბოლო წიგნში — იმავდროულად, ათასწლეულების შემდეგ დაბადებაში გაცემული დაპირებიდან — აღწერილია მომავალი პიროვნება. ყურადღება მიაქციეთ აღწერას:

‘მხეცი, რომელიც შენ იხილე, იყო და არ არის, და აპირებს უფსკრულიდან ამოსვლას და მიემართება დაღუპვისაკენ. დედამიწის მკვიდრებს, რომელთა სახელებიც არ არის ჩაწერილი სიცოცხლის წიგნში ქვეყნიერების დასაბამიდან, გაუკვირდებათ, როცა დაინახავენ მხეცს, რომელიც იყო და არ არის და მოვა.

აქ საჭიროა გონება, რომელსაც სიბრძნე აქვს: შვიდი თავი შვიდი მთაა, რომელზეც ეს დედაკაცი ზის. ‘

Revelation 17:8-9, დაწერილია იოანეს მიერ დაახლ. ახ. წ. 90 წელს.

ეს აღწერს ქალის შთამომავლობასა და სატანის შთამომავლობას შორის ბრძოლას. თუმცა, ეს პირველად დაბადების აღთქმაში, ბიბლიის დასაწყისშია გამჟღავნებული, დეტალები კი მოგვიანებით არის მოცემული. სატანისა და ღმერთს შორის საბოლოო ბრძოლის უკუთვლა დიდი ხნის წინ, სამოთხეში დაიწყო. შეიძლება თითქმის იფიქროთ, იქნებ ისტორია მართლაც მისი – ღმერთის – ისტორიაა.

ბიბლიური ცნობა გრძელდება

იმ დღის დრამა ამ აღთქმით არ მთავრდება. შემდეგ ღმერთი მათ ტანისამოსს აცმევს, რაც სიმბოლური მნიშვნელობითაა სავსე .

შემდეგ ბიბლიური ცნობა მოგვითხრობს კატასტროფულ წარღვნაზე , რომელმაც თითქმის მთელი კაცობრიობა გაანადგურა, რასაც მოჰყვა სხვადასხვა ენებისა და რასების წარმოშობა . ამ მოვლენების შემდეგ ღმერთმა გადადგა პირველი ნაბიჯი ზემოთ მოცემული აღთქმის შესასრულებლად. მან მოუწოდა კაცს, რომ წასულიყო გრძელ მოგზაურობაში.